1.18 Ο ρόλος του Εωσφόρου

Είναι γνωστό από τη θρησκευτική παράδοση ότι ο Εωσφόρος ήταν ο καλύτερος των Αρχαγγέλων.
Μετά από την αποστασία του, εκδιώχθηκε από το Ουράνιο Βασίλειο μαζί με όλους τους άλλους εκπεσόντες Αγγέλους, των οποίων έγινε ο Αρχηγός.
Είναι γνωστός επίσης και με άλλα ονόματα, όπως Σατανάς, ο Πονηρός, Βεελζεβούλ, Βελιάλ, Άρχων του Σκότους.

Ο Εωσφόρος παρέμεινε στο Ουράνιο πεδίο, στο σκότος της περιοχής του, αλλά κυβερνά τη γη, ως πεδίο μάχης.
Η δύναμή του είναι πολύ μεγάλη επειδή γνωρίζει απόρρητα του Πατρός και από αυτά τα μυστικά αντλεί ότι χρειάζεται για την εργασία του.

Η δικαιοδοσία του Εωσφόρου είναι στη γη και η εργασία του είναι να οδηγεί τους ανθρώπους στην αμαρτία. Γι αυτόν το λόγο χρησιμοποιεί κάθε μέσο πειρασμού.

Όλες οι θεολογικές αναλύσεις περί της εργασίας του Εωσφόρου, προέρχονται συνήθως από απόκρυφα κείμενα, είναι εκτεταμένες και περίπλοκες και περιέχουν πολύ σκοτεινούς συμβολισμούς, που δεν είναι όλοι σωστοί.

Θα εστιάσουμε σε δύο σημεία εδώ:

Πώς άρχισε η κυριαρχία του Εωσφόρου και ποια είναι τα όρια της δικαιοδοσίας του στην επιρροή των ανθρώπων για κακό:

α. Η δικαιοδοσία του Εωσφόρου

Το επίσημο δόγμα δέχεται ότι ο Εωσφόρος, λόγω της αλαζονείας του, μέσω της ελεύθερης-βούλησης επαναστάτησε ενάντια στο Θεό, για να γίνει είναι ίσος με Αυτόν.

Σε κείμενα από «Πνευματιστικές επικοινωνίες» διευκρινίζεται ότι ο Εωσφόρος ακολουθώντας τη διαταγή Του Ανάρχου, μετασχηματίστηκε σε Πονηρό (Άρχων του Σκότους) , προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο σκοπός της Δημιουργίας και να εκδηλωθούν όλες οι αντιθέσεις, δηλαδή όλο το κακό και τα παρακλάδια του.
Η εξέλιξη των ψυχοπνευματικών οντοτήτων θα πραγματοποιούταν, μέσω της διαμάχης των αντιθέτων του καλού και του κακού.
Αυτή η διαμάχη ξεκίνησε πριν από τη Δημιουργία των κόσμων.

Μετά από την απόφαση Του Ανάρχου, ο Πονηρός εμφανίστηκε ως φίδι (συμβολικώς ύπουλα) στις ψυχές που ζούσαν ξένοιαστες στον Ουράνιο Παράδεισο και τους υποσχέθηκε έναν καλύτερο κόσμο, παρουσιάζοντας όμορφες εικόνες απο την μελλοντική ζωή τους στη γη.
Έτσι οι περισσότερες ψυχές δελεάστηκαν από τους παραπλανητικούς λόγους του Εωσφόρου και ξεκίνησαν να ενσαρκώνονται στον υλικό κόσμο.
Οι οντότητες που ακολούθησαν τον Εωσφόρο έγιναν Δαίμονες του κακού και έτσι συγκροτήθηκε η Τάξη του Σκότους.

Κατά αυτόν τον τρόπο, δημιουργήθηκαν δύο αντίθετες τάξεις:

Η Τάξη των αγαθών και η Τάξη των πονηρών πνευμάτων.
Οι Αρχηγοί αυτών των Τάξεων, δηλ. Ο Ιησούς Χριστός και ο Εωσφόρος, συμβολίζονται από τους αδελφούς Άβελ και Κάϊν στην Παλαιά διαθήκη.

Εκείνοι που ακολουθούν τον Εωσφόρο και ενδίδουν στους πειρασμούς του, είτε ως ψυχοπνευματικές οντότητες, είτε ως άνθρωποι, λοξοδρομούν από τα καθήκοντα της αποστολής τους, η οποία αποστολή είναι να αποφευχθούν οι παγίδες του Πονηρού.


β. Οι περιορισμοί της εξουσίας του Εωσφόρου

Η εξουσία του Εωσφόρου για να επηρεάσει τους ανθρώπους προς το κακό δεν είναι απεριόριστη, αλλά εξαρτάται από την πνευματική κλίση των ανθρώπων προς αυτόν.

Η ελεύθερη βούληση του πνεύματος είναι κανόνας των Θείων Νόμων, έτσι ο Πονηρός δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την επιβολή.
Κατά συνέπεια, προσπαθεί να παραπλανήσει τον άνθρωπο με διάφορες μεθόδους.

Εάν τα Πονηρά πνεύματα προσελκύουν τους ανθρώπους, σημαίνει ότι ο εσωτερικός τους κόσμος έχει ελαττώματα και πρέπει να τα διορθώσουν.
Με άλλα λόγια, ο Πονηρός με τις παγίδες του είναι ο ελεγκτής της εσωτερικής ποιότητας των ανθρώπων. Εάν η ποιότητα είναι αγνή και καθαρή, δεν μπορεί να τους επηρεάσει με κανένα τρόπο και τέχνασμα.

Το κακό πνεύμα συσχετίζεται με όλα τα υλικά προβλήματα του κόσμου σας.
Με υλικά μέσα, δημιουργεί τις διαμάχες, τις αδικίες και την εκδίκηση.
Σε κάθε κακή πράξη και αδικία που πραγματοποιείται από τους ανθρώπους, να είστε πεπεισμένοι ότι ενεργεί ο Πονηρός.
Να έχετε πάντα υπόψιν σας, ότι το κακό πνεύμα ενεργεί μέσω τις σκέψεως του κάθε ανθρώπου, επηρεάζοντας το πνεύμα του και τις αποφάσεις του.
Για κάθε σκέψη που σας επηρεάζει αρνητικά προς κάποιον ή σας ωθεί να πράξετε κάτι κακό ή εγωιστικό, να είστε πεπεισμένοι ότι εκείνη τη στιγμή επενεργεί ένα κακό πνεύμα βάλλοντας την σκέψη σας και την ορθή σας κρίση.
Η κακή σκέψη πάντοτε επιμένει ενώ η καλή ξεχνιέται γρήγορα.

Το Κακό πνεύμα είναι ανελέητο, κακόβουλο και απατηλό.
Μέσω των επιθυμιών του ανθρώπου, τον παρασύρει, με οτιδήποτε του είναι ελκυστικό και έπειτα τον εγκαταλείπει στην πτώση του και καγχάζει από ευχαρίστηση.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που περιγελούν τα αόρατα στοιχεία του Καλού και του Κακού, ενώ έχουν εισαχθεί ήδη στις τάξεις του Πονηρού.
Δεν συνειδητοποιούν ότι ο Πονηρός είναι μέσα σε τους.

Τίποτα δεν λαμβάνει χώρα χωρίς τη γνώση του Καλού και του Κακού.
Όλα υπόκεινται στις δυνάμεις αυτών των δύο ενεργειών.
Εάν η Δύναμη του Καλού κρίνει την ύπαρξή σας ως απαραίτητη, εξυπηρετείτε συγκεκριμένο σκοπό και το κακό δεν μπορεί να σας βλάψει.
Αυτό το λέω για να κατανοήσετε τις Δυνάμεις που σας παρέχονται από Διδασκάλους και Αρχηγούς προκειμένου να σας προστατεύσουν.
Εάν εντούτοις, παρά την προφανή καλοσύνη σας, δεν είστε αυτοί που θα έπρεπε, τότε δεν έχουμε καμία υποχρέωση προς την οντότητα σας, διότι τότε υποβάλλεστε στην κατεργασία του σιδήρου, μεταξύ της σφύρας και του άκμονος.

Ο σκοπός της υπάρξεως του Πονηρού και του κακού που διαχειρίζεται, είναι να καθαριστεί ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων από όλα τα επιζήμια στοιχεία, για να μπορέσουν οι οντότητές τους να ανέλθουν σε υψηλότερα επίπεδα.
Αυτός που θα επιτύχει σε αυτό, δεν μπορεί πλέον να επηρεαστεί από τις δυνάμεις του Πονηρού και κερδίζει την αθανασία μέσα στον Πνευματικό Κόσμο, όπου το κακό δεν υπάρχει.
Αυτή είναι ολόκληρη η ουσία της υπάρξεως του.

Ο γενική κατεύθυνση της Δημιουργίας είναι να γίνουν όλες οι ψυχοπνευματικές οντότητες στο τέλος τέλειες, απελευθερωμένες από όλες τις έλξεις των αντιθέτων.
Ο Εωσφόρος στο τέλος θα παραμείνει μόνος του, χωρίς οπαδούς και θα υποβάλει έκθεση στον Άναρχο για την ολοκλήρωση της αποστολής του.
Μετά από την έκθεσή του, θα ενωθεί επίσης με το Ουράνιο Βασίλειο.
Αυτή η διαδικασία είναι μέρος των Ουρανίων Μυστηρίων.

Για πρώτη φορά το Ουράνιο Βασίλειο στέλνει τα δώρα του στους ανθρώπους.
Αυτή είναι η Φωτεινή Διδασκαλία του Πνευματικού Κόσμου στους εγωιστές και τους αντιτιθέμενους της Πίστεως και της υπάρξεως του Θεού.