Η Παλαιά Διαθήκη γράφει, στο κεφάλαιο σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου, ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα σε επτά (7) ημέρες.Αυτό σημαίνει ότι μέσω των συνεχών εναλλαγών δημιουργίας και καταστροφής, μέσα στο άπειρο, εμφανίστηκε ο κόσμος της γης για τη μετάβαση της ανθρωπότητας.
Παρά τις δογματικές αντιλήψεις, ο άνθρωπος ενσαρκώνεται πολλές φορές στη γη για να αγνοποιήσει την οντότητά του.
Αγνοεί αυτές τις φάσεις της εξέλιξης επειδή μόλις κατέλθει στη γη ξεχνά την προηγούμενη ύπαρξη(εις) του - εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις.
Δεν θυμάται όμως ποτέ την ύπαρξή του στον Ουρανό.
Ο άνθρωπος ξαναγεννιέται κάθε φορά ως μια απολύτως νέα ανθρώπινη οντότητα με την ίδια ψυχή, το ίδιο πνεύμα και το ίδιο γένος. Έτσι μεταβάλλει το σθένος του σε κάθε ενσάρκωση, ανάλογα με την πρόοδο που σημειώνεται στον Ουρανό.
Στο υποσυνείδητο όπου βρίσκεται εντός της ψυχής, όλο αυτό είναι γνωστό, και κρατείται σε απόλυτη μυστικότητα από το πνεύμα, διαφορετικά δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη για την οντότητα να επανενσαρκωθεί για να επανορθώσει τις προηγούμενες αμαρτίες του.
Στη γη ο αριθμός επτά (7) θεωρείται ένας μαγικός και μυστήριος αριθμός.
Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους που δεν έχουν ικανότητα προς αυτό, να τον ερμηνεύσουν.
Σύμφωνα με το Θεό, (Άναρχο, Πρωταρχική Αιτία), η διάρκεια μιας ημέρας δημιουργίας είναι ένα απέραντο χρονικό διάστημα που είναι αδύνατο για μας να υπολογίσουμε αυτό τον αριθμό.
Ο Θεός εργάστηκε στο σύνολο έξι (6) ημέρες και αναπαύτηκε την έβδομη.
Κάθε εργάσιμη ημέρα διάρκεσε το ίδιο χρονικό διάστημα.
Η διάρκεια της έβδομης ημέρας άρχισε όταν ο πρώτος άνθρωπος εμφανίστηκε στη γη. Η
έβδομη μέρα, διαρκεί και θα συνεχίσει να διαρκεί μέχρι το τέλος του κόσμου (τέλος του χρόνου).
Η διάρκεια της έβδομης ημέρας είναι η ίδια με κάθε μια από τις άλλες έξι ημέρες της Δημιουργίας.
Επομένως μπορείτε να φανταστείτε πόσοι άπειροι αιώνες έχουν περάσει εντός των επτά ημερών της Δημιουργίας μέχρι την ολοκλήρωση του κόσμου.
Αυτό το σημείο σχετικά με τη διάρκεια του χρόνου που χρειάστηκε για τη Θεία Δημιουργία είναι από τα πιο δύσκολα να κατανοηθεί.
Ο Θεός δεν είναι άνθρωπος αλλά είναι ο Δημιουργός των ανθρώπων.
Ο άνθρωπος έχει μέσα του μια απειροελάχιστη ποσότητα Θεού (Πνοή του Θεού - ψυχή) και την αυτεξουσιότητα μιας πνευματικής διάνοιας (πνεύμα), που πολλές φορές μπερδεύεται και είναι ανίκανος να εννοήσει ακόμη και την έννοια του Θεού.
Επομένως εφόσον είναι ανίκανος να εννοήσει ακόμα και αυτό, πώς μπορεί να προσπαθήσει με μαθηματικές εξισώσεις και άλλα μέσα, να ανακαλύψει την ισορροπία του εαυτού του και ακόμα περισσότερο, εφόσον είναι ανίκανος να λύσει ακόμα και τα άμεσα προβλήματά του, πώς μπορεί να αναμένει να λύσει εκείνα που είναι πέραν των δυνάμεών του;
Αγνοεί αυτές τις φάσεις της εξέλιξης επειδή μόλις κατέλθει στη γη ξεχνά την προηγούμενη ύπαρξη(εις) του - εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις.
Δεν θυμάται όμως ποτέ την ύπαρξή του στον Ουρανό.
Ο άνθρωπος ξαναγεννιέται κάθε φορά ως μια απολύτως νέα ανθρώπινη οντότητα με την ίδια ψυχή, το ίδιο πνεύμα και το ίδιο γένος. Έτσι μεταβάλλει το σθένος του σε κάθε ενσάρκωση, ανάλογα με την πρόοδο που σημειώνεται στον Ουρανό.
Στο υποσυνείδητο όπου βρίσκεται εντός της ψυχής, όλο αυτό είναι γνωστό, και κρατείται σε απόλυτη μυστικότητα από το πνεύμα, διαφορετικά δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη για την οντότητα να επανενσαρκωθεί για να επανορθώσει τις προηγούμενες αμαρτίες του.
Στη γη ο αριθμός επτά (7) θεωρείται ένας μαγικός και μυστήριος αριθμός.
Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους που δεν έχουν ικανότητα προς αυτό, να τον ερμηνεύσουν.
Σύμφωνα με το Θεό, (Άναρχο, Πρωταρχική Αιτία), η διάρκεια μιας ημέρας δημιουργίας είναι ένα απέραντο χρονικό διάστημα που είναι αδύνατο για μας να υπολογίσουμε αυτό τον αριθμό.
Ο Θεός εργάστηκε στο σύνολο έξι (6) ημέρες και αναπαύτηκε την έβδομη.
Κάθε εργάσιμη ημέρα διάρκεσε το ίδιο χρονικό διάστημα.
Η διάρκεια της έβδομης ημέρας άρχισε όταν ο πρώτος άνθρωπος εμφανίστηκε στη γη. Η
έβδομη μέρα, διαρκεί και θα συνεχίσει να διαρκεί μέχρι το τέλος του κόσμου (τέλος του χρόνου).
Η διάρκεια της έβδομης ημέρας είναι η ίδια με κάθε μια από τις άλλες έξι ημέρες της Δημιουργίας.
Επομένως μπορείτε να φανταστείτε πόσοι άπειροι αιώνες έχουν περάσει εντός των επτά ημερών της Δημιουργίας μέχρι την ολοκλήρωση του κόσμου.
Αυτό το σημείο σχετικά με τη διάρκεια του χρόνου που χρειάστηκε για τη Θεία Δημιουργία είναι από τα πιο δύσκολα να κατανοηθεί.
Ο Θεός δεν είναι άνθρωπος αλλά είναι ο Δημιουργός των ανθρώπων.
Ο άνθρωπος έχει μέσα του μια απειροελάχιστη ποσότητα Θεού (Πνοή του Θεού - ψυχή) και την αυτεξουσιότητα μιας πνευματικής διάνοιας (πνεύμα), που πολλές φορές μπερδεύεται και είναι ανίκανος να εννοήσει ακόμη και την έννοια του Θεού.
Επομένως εφόσον είναι ανίκανος να εννοήσει ακόμα και αυτό, πώς μπορεί να προσπαθήσει με μαθηματικές εξισώσεις και άλλα μέσα, να ανακαλύψει την ισορροπία του εαυτού του και ακόμα περισσότερο, εφόσον είναι ανίκανος να λύσει ακόμα και τα άμεσα προβλήματά του, πώς μπορεί να αναμένει να λύσει εκείνα που είναι πέραν των δυνάμεών του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου