Η ανθρώπινη οντότητα αποτελείται από τρία μέρη:
1. Το σώμα (σάρκα που είναι φθαρτή)
2. Την ψυχή, και
3. Το πνεύμα (η ψυχή και το πνεύμα είναι οι μη υλικές ιδιότητες, άφθαρτες και συνδεδεμένες)
Η ψυχή κατοικεί σε ολόκληρο το σώμα και δεν μπορεί να αναλυθεί εφόσον είναι μια απειροελάχιστη ποσότητα του Θεού (η Πνοή του Θεού).
Η ψυχή είναι η κινητήριος δύναμη της Θείας Αρχής (Θεός).
Όταν λέμε ότι ένας άνθρωπος έχει κάτι Θεϊκό μέσα του, εννοούμε την ψυχή.
Η ύπαρξη και η διάρκεια της γήινης ζωής μας εξαρτώνται από το χρονικό διάστημα που η ψυχή μας παραμένει στο σώμα μας.
Ανάλογα με τις καλές ή κακές μας πράξεις που έχουν επιλεγεί από το πνεύμα μας, η οντότητά μας, είτε θα ανέλθει είτε θα πέσει, από ένα Ουράνιο επίπεδο σε ένα άλλο.
Το πνεύμα μας ως οδηγός με ελεύθερη βούληση, μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της ψυχής. Από την άλλη, εάν η ψυχή έχει σθένος, μπορεί στη συνέχεια να επηρεάσει το πνεύμα, το οποίο τότε αποκτά το θείο Φωτισμό.
Αυτό βοηθά στην ανύψωση της ψυχοπνευματικής οντότητας.
Ολόκληρος ο σκοπός της Διδασκαλίας του Πνευματικού Κόσμου είναι να Φωτίσει τη ψυχοπνευματική οντότητα και να την ανυψώσει. Η έμπρακτη εφαρμογή των καλών πράξεων, που καθορίζεται από τη θέληση του πνεύματος, οδηγεί την οντότητα στη σωστή πορεία της δικαιοσύνης και της αγάπης προς τους πλησίον μας, αυξάνοντας κατά συνέπεια το σθένος της ψυχής μας.
Αν όμως η ψυχή είναι αδύναμη (αδύναμο ψυχικό σθένος) και είναι ανίκανη να αντισταθεί στην ισχυρή επιβολή του πνεύματος (πίεση), η ψυχοπνευματική οντότητα ακολουθεί κακή πορεία και το πνεύμα ως ισχυρότερο, υποδουλώνει την ψυχή και την οδηγεί σε ασυνείδητες πράξεις.
Με αυτό τον τρόπο το πνεύμα φορτώνει την ψυχή με το αφόρητο βάρος της αμαρτίας.
Το πνεύμα παράγει τις καλές και κακές σκέψεις.
Οι καλές σκέψεις συνήθως δεν εφαρμόζονται ενώ οι κακές τις περισσότερες φορές εφαρμόζονται στο έπακρον.
Μια καλή σκέψη είναι πλήρως ευεργετική όταν εφαρμόζεται, ενώ μια κακή σκέψη όταν εφαρμόζεται είναι πλήρως ή μερικώς καταστρεπτική .
Η κακή σκέψη εξισούται με κακή οντότητα. Η κακή οντότητα εξισούται με Κακό πνεύμα. Επομένως, το Κακό πνεύμα που έχει την κακή σκέψη, θα λάβει μια δίκαιη τιμωρία από τη θεότητα.
Όταν η σκέψη είναι κακή εξισούται κατά το ήμισυ με το να κάνεις το κακό.
Ο Κύριος έλεγε, «Ούτε να το σκεφτείς…».
Το να σκεφτείς την καλή πράξη δεν σημαίνει ότι πρόκειται να την κάνεις, αλλά όταν σκέφτεστε τις κακές πράξεις είναι πιθανότερο ότι θα τις πράξετε επειδή ο υλικός κόσμος διευκολύνει την τάση προς το κακό.
Η σύνδεση της ψυχής και του πνεύματος είναι άρρηκτη. Η συνεργασία των δύο, μέσα στο πλαίσιο του καλού και του ενάρετου είναι θεμελιώδης, για την ανύψωση της ψυχής και του πνεύματος της οντότητας, μέχρι την τελική ολοκληρωτική ενοποίησή τους, όταν η ψυχή και το πνεύμα γίνονται ένα.
Αυτή είναι η τέλεια ένωση της Αγάπης και της Πίστης στο Θεό.
1. Το σώμα (σάρκα που είναι φθαρτή)
2. Την ψυχή, και
3. Το πνεύμα (η ψυχή και το πνεύμα είναι οι μη υλικές ιδιότητες, άφθαρτες και συνδεδεμένες)
Η ψυχή κατοικεί σε ολόκληρο το σώμα και δεν μπορεί να αναλυθεί εφόσον είναι μια απειροελάχιστη ποσότητα του Θεού (η Πνοή του Θεού).
Η ψυχή είναι η κινητήριος δύναμη της Θείας Αρχής (Θεός).
Όταν λέμε ότι ένας άνθρωπος έχει κάτι Θεϊκό μέσα του, εννοούμε την ψυχή.
Η ύπαρξη και η διάρκεια της γήινης ζωής μας εξαρτώνται από το χρονικό διάστημα που η ψυχή μας παραμένει στο σώμα μας.
Ανάλογα με τις καλές ή κακές μας πράξεις που έχουν επιλεγεί από το πνεύμα μας, η οντότητά μας, είτε θα ανέλθει είτε θα πέσει, από ένα Ουράνιο επίπεδο σε ένα άλλο.
Το πνεύμα μας ως οδηγός με ελεύθερη βούληση, μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη των δυνατοτήτων της ψυχής. Από την άλλη, εάν η ψυχή έχει σθένος, μπορεί στη συνέχεια να επηρεάσει το πνεύμα, το οποίο τότε αποκτά το θείο Φωτισμό.
Αυτό βοηθά στην ανύψωση της ψυχοπνευματικής οντότητας.
Ολόκληρος ο σκοπός της Διδασκαλίας του Πνευματικού Κόσμου είναι να Φωτίσει τη ψυχοπνευματική οντότητα και να την ανυψώσει. Η έμπρακτη εφαρμογή των καλών πράξεων, που καθορίζεται από τη θέληση του πνεύματος, οδηγεί την οντότητα στη σωστή πορεία της δικαιοσύνης και της αγάπης προς τους πλησίον μας, αυξάνοντας κατά συνέπεια το σθένος της ψυχής μας.
Αν όμως η ψυχή είναι αδύναμη (αδύναμο ψυχικό σθένος) και είναι ανίκανη να αντισταθεί στην ισχυρή επιβολή του πνεύματος (πίεση), η ψυχοπνευματική οντότητα ακολουθεί κακή πορεία και το πνεύμα ως ισχυρότερο, υποδουλώνει την ψυχή και την οδηγεί σε ασυνείδητες πράξεις.
Με αυτό τον τρόπο το πνεύμα φορτώνει την ψυχή με το αφόρητο βάρος της αμαρτίας.
Το πνεύμα παράγει τις καλές και κακές σκέψεις.
Οι καλές σκέψεις συνήθως δεν εφαρμόζονται ενώ οι κακές τις περισσότερες φορές εφαρμόζονται στο έπακρον.
Μια καλή σκέψη είναι πλήρως ευεργετική όταν εφαρμόζεται, ενώ μια κακή σκέψη όταν εφαρμόζεται είναι πλήρως ή μερικώς καταστρεπτική .
Η κακή σκέψη εξισούται με κακή οντότητα. Η κακή οντότητα εξισούται με Κακό πνεύμα. Επομένως, το Κακό πνεύμα που έχει την κακή σκέψη, θα λάβει μια δίκαιη τιμωρία από τη θεότητα.
Όταν η σκέψη είναι κακή εξισούται κατά το ήμισυ με το να κάνεις το κακό.
Ο Κύριος έλεγε, «Ούτε να το σκεφτείς…».
Το να σκεφτείς την καλή πράξη δεν σημαίνει ότι πρόκειται να την κάνεις, αλλά όταν σκέφτεστε τις κακές πράξεις είναι πιθανότερο ότι θα τις πράξετε επειδή ο υλικός κόσμος διευκολύνει την τάση προς το κακό.
Η σύνδεση της ψυχής και του πνεύματος είναι άρρηκτη. Η συνεργασία των δύο, μέσα στο πλαίσιο του καλού και του ενάρετου είναι θεμελιώδης, για την ανύψωση της ψυχής και του πνεύματος της οντότητας, μέχρι την τελική ολοκληρωτική ενοποίησή τους, όταν η ψυχή και το πνεύμα γίνονται ένα.
Αυτή είναι η τέλεια ένωση της Αγάπης και της Πίστης στο Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου