Όταν η Θεία Αρχή ανακαλεί μια ψυχοπνευματική οντότητα, η οντότητα αυτή θα περάσει μέσα από τη Ζώνη Αναμορφώσεως (Κέρβερο) στο δρόμο της προς το Κέντρο των Διερχομένων Ψυχών (Άδη). Εκεί, η ψυχο-πνευματικήοντότητα σιγά-σιγά αντιλαμβάνεται την νέα της κατάσταση, αλλά έχει έντονη αίσθηση του ότι συνυπάρχει μεταξύ του ορατού και του αοράτου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αλλαγή της κατάστασης της δεν είναι ξαφνική, λόγω της χάριτος και της πρόνοιας του Θεού.
Μετά από 40 ημέρες, η ψυχοπνευματική οντότητα αποφασίζει εάν αξίζει να καταλάβει μια θέση στον Ουρανό προκειμένου να εξιλεωθεί για τις πράξεις της ή εάν πρέπει, από μόνο της, να ακολουθήσει το σκότος και να γίνει ένα κακό ή άστατο πνεύμα. Η απόφαση αυτή ονομάζεται "Λογοδοσία".
Από το Κέντρο των Διερχομένων Ψυχών, η ψυχο-πνευματική οντότητα πηγαίνει στο Κέντρο Αναφοράς ή στο «Κέντρο Λογοδοσίας», όπως φαίνεται στο σχήμα 4,2 για να λογοδοτήσει για τις πράξεις της, και εκεί η οντότητα κρίνεται από την ίδια της τη συνείδηση. Όταν το πνεύμα της οντότητας υπερασπίζεται τις αποφάσεις και τις πράξεις της εν ζωή, ο κατήγορος της οντότητας είναι η ίδια η συνείδησή της (η ψυχή). Ο απολογισμός δεν γίνεται μπροστά σε δικαστές/κριτές. Η ψυχο-πνευματική οντότητα ουσιαστικά λογοδοτεί στον εαυτό της. Με άλλα λόγια, το πνεύμα ελέγχεται από τη συνείδησή (την ψυχή) που είναι τώρα, απελευθερωμένη από τα δεσμά της ύλης και δεν είναι πιά εξαρτώμενη από το πνεύμα.
Η Συνείδηση είναι μια λειτουργία της ψυχής και ως εκ τούτου δεν σφάλλει ποτέ. Γι ' αυτό και ο ελέγχος που γίνεται στο πνεύμα μας, είναι πολύ ακριβείς και αμερόληπτος. Με άλλα λόγια η κάθε ψυχο-πνευματική οντότητα κρίνεται και τιμωρείται από την ίδια.Το πνεύμα όταν βρίσκεται στο Ουράνιο πεδίο δεν έχει πλέον την εξουσία να δικαιολογείται για τις πράξεις του.
Ένα κακό πνεύμα αισθάνεται όπως έναν εγκληματία που στερείται από όλα τα καταστρεπτικά μέσα. Ένα καλό πνεύμα αισθάνεται μεγάλη ανακούφιση και χαρά, δεδομένου ότι οι αποφάσεις που έπερνε ήταν σύμφωνες με τις συμβουλές που δίνονταν από τη συνείδηση και τώρα συνειδητοποιεί την ορθότητα των πράξεών του. Η συνείδηση συγκρίνει και ζυγίζει τις καλές και τις κακές πράξεις της ψυχο-πνευματικής οντότητας χωρίς λάθη. Εάν απομένουν μόνο μικρά υπολείμματα αμαρτιών, αυτά διαγράγονται λόγω της επιείκειας του Θείου νόμου. Εάν τα υπολείμματα είναι μεγάλα, η οντότητα επιστρέφει στο Κέντρο Διερχομένων προκειμένου να υποστεί την τιμωρία που καθορίζεται από τη συνείδησή της. Εάν υπάρχουν περισσότερες καλές ενέργειες από κακές, η ψυχοπνευματική οντότητα προχωρά σε έναν υψηλότερο σταθμό της Θείας εκπαίδευσης (εξέλιξη). Το πνεύμα μπορεί πρόθυμα να δεχτεί τις επιταγές που του περνά η συνείδησή του. Κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει το πνεύμα να το κάνει αυτό, επειδή η ελεύθερη θέληση του πνεύματος είναι ένας κανονισμός του Θείου νόμου. Εάν, εντούτοις, ένα πνεύμα είναι εξαιρετικά ανυπάκουο, δεν αναγνωρίζει τα λάθη του και δεν δέχεται την τιμωρία του, οδηγείται μακρυά από το Θείο Βασίλειο και γίνεται ένα άστατο ή κακό πνεύμα. Η ψυχή αποφασίζει την ποινή αλλά αναγκάζεται να ακολουθήσει το πνεύμα στον τόπο της τιμωρίας του επειδή η ψυχή και το πνεύμα είναι αχώριστα συνδεδεμένα σε μια ενιαία ψυχο-πνευματική οντότητα.
Κατά συνέπεια, υπάρχουν τρεις κατευθύνσεις που ακολουθεί η ψυχο-πνευματική οντότητα από το Κέντρο Λογοδοσίας (σχήμα 4.2) :
Μετά από 40 ημέρες, η ψυχοπνευματική οντότητα αποφασίζει εάν αξίζει να καταλάβει μια θέση στον Ουρανό προκειμένου να εξιλεωθεί για τις πράξεις της ή εάν πρέπει, από μόνο της, να ακολουθήσει το σκότος και να γίνει ένα κακό ή άστατο πνεύμα. Η απόφαση αυτή ονομάζεται "Λογοδοσία".
 |
| σχήμα 4.2 |
Η Συνείδηση είναι μια λειτουργία της ψυχής και ως εκ τούτου δεν σφάλλει ποτέ. Γι ' αυτό και ο ελέγχος που γίνεται στο πνεύμα μας, είναι πολύ ακριβείς και αμερόληπτος. Με άλλα λόγια η κάθε ψυχο-πνευματική οντότητα κρίνεται και τιμωρείται από την ίδια.Το πνεύμα όταν βρίσκεται στο Ουράνιο πεδίο δεν έχει πλέον την εξουσία να δικαιολογείται για τις πράξεις του.
Ένα κακό πνεύμα αισθάνεται όπως έναν εγκληματία που στερείται από όλα τα καταστρεπτικά μέσα. Ένα καλό πνεύμα αισθάνεται μεγάλη ανακούφιση και χαρά, δεδομένου ότι οι αποφάσεις που έπερνε ήταν σύμφωνες με τις συμβουλές που δίνονταν από τη συνείδηση και τώρα συνειδητοποιεί την ορθότητα των πράξεών του. Η συνείδηση συγκρίνει και ζυγίζει τις καλές και τις κακές πράξεις της ψυχο-πνευματικής οντότητας χωρίς λάθη. Εάν απομένουν μόνο μικρά υπολείμματα αμαρτιών, αυτά διαγράγονται λόγω της επιείκειας του Θείου νόμου. Εάν τα υπολείμματα είναι μεγάλα, η οντότητα επιστρέφει στο Κέντρο Διερχομένων προκειμένου να υποστεί την τιμωρία που καθορίζεται από τη συνείδησή της. Εάν υπάρχουν περισσότερες καλές ενέργειες από κακές, η ψυχοπνευματική οντότητα προχωρά σε έναν υψηλότερο σταθμό της Θείας εκπαίδευσης (εξέλιξη). Το πνεύμα μπορεί πρόθυμα να δεχτεί τις επιταγές που του περνά η συνείδησή του. Κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει το πνεύμα να το κάνει αυτό, επειδή η ελεύθερη θέληση του πνεύματος είναι ένας κανονισμός του Θείου νόμου. Εάν, εντούτοις, ένα πνεύμα είναι εξαιρετικά ανυπάκουο, δεν αναγνωρίζει τα λάθη του και δεν δέχεται την τιμωρία του, οδηγείται μακρυά από το Θείο Βασίλειο και γίνεται ένα άστατο ή κακό πνεύμα. Η ψυχή αποφασίζει την ποινή αλλά αναγκάζεται να ακολουθήσει το πνεύμα στον τόπο της τιμωρίας του επειδή η ψυχή και το πνεύμα είναι αχώριστα συνδεδεμένα σε μια ενιαία ψυχο-πνευματική οντότητα.
Κατά συνέπεια, υπάρχουν τρεις κατευθύνσεις που ακολουθεί η ψυχο-πνευματική οντότητα από το Κέντρο Λογοδοσίας (σχήμα 4.2) :
- προώθηση σε υψηλότερο Σταθμό
- Επιστροφή στο Κέντρο Διερχομένων (Άδη) είτε για να υπηρετήσει την ποινή της είτε για να ενσαρκωθεί άμεσα.
- αποβολή από το θεϊκό βασίλειο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου