1.9 Ελευθερία και Φρόνηση

Ελευθερία χωρίς Φρόνηση δεν έχει νόημα διότι ακόμα και τα ζώα στη ζούγκλα έχουν ελευθερία αλλά στερούνται τη φρόνηση δεδομένου ότι κατευθύνονται μόνο από τα ένστικτά τους. Βεβαίως η ελευθερία είναι το πιο σημαντικό δώρο που ο άνθρωπος έχει λάβει από το Δημιουργό του.
Χωρίς ελευθερία ο άνθρωπος κατέρχεται στο ίδιο επίπεδο με τα ζώα.

Μιλάμε για την ελευθερία των κινήσεων γενικά, αλλά στον άνθρωπο υπάρχει επίσης και η ελευθερία του λόγου.
Μέσω του λόγου ο άνθρωπος εκφράζει τον τρόπο και τα μέσα της κινήσεως του, πάντα μέσα στο πλαίσιο της φρόνησης, έτσι ώστε η κίνησή του να καταλήγει στην παραγωγικό και προοδευτικό έργο.

1.8 Η Μητέρα Του Κυρίου

Η υψηλότερη θηλυκή ψυχοπνευματική οντότητα είναι η Μαρία (Θεοτόκος, Παναγία), η Μητέρα Του Κυρίου ή η Ευλογημένη Παρθένος. Κατοικεί με το Κύριο στο Ανάκτορο Του.
Η θέση της είναι πολύ υψηλή.
Είναι, κατ’ εξαίρεση επίτιμο μέλος του Συμβουλίου Του Κυρίου και φέρει τον τίτλο η Πλατυτέρα των Ουρανών.
Εισακούεται πρώτη στα αιτήματά της από τον Κύριο. Ενεργεί συνεχώς για τη σωτηρία χιλιάδων ανθρώπων, οι περισσότεροι από τους οποίους, έχουν άγνοια ποιος έχει ενεργήσει για λόγου τους.

Η Μητέρα Του Κυρίου Φωτίζει, θεραπεύει και δίνει δύναμη, την οποία αντλεί από τον Υιό της.

1.7 Άγιον Πνεύμα

Στο τελευταίο αποχαιρετιστήριο γεύμα (Μυστικό Δείπνο - το τελευταίο βράδυ) με τους Αποστόλους Του, ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα έστελνε στον κόσμο το Πνεύμα της Αληθείας (Άγιο Πνεύμα), τον Παράκλητο, να ολοκληρώσει τη Διδασκαλία Του.

Η αποστολή Του Παρακλήτου στον κόσμο μετά την αναχώρηση Του Ιησού, έχει την ακόλουθη έννοια:

1.6 Ο Χριστός κατέβηκε στη γη ως άνθρωπος

Μεταξύ των ανθρώπινων οντοτήτων, υπάρχουν μερικές που κατήλθαν στη γη όχι για να εξιλεώσουν τις προηγούμενες αμαρτίες τους, αλλά για να εκπληρώσουν μια θεία αποστολή. Αυτές οι οντότητες είναι Άγγελοι και Αρχάγγελοι, οι οποίοι από τη Δημιουργία του κόσμου παρέμειναν πιστοί και αφιερωμένοι στο Θεό.
Εμφανίζονται στη γη για να λάβουν το βάπτισμα της γήινης ζωής, δηλαδή να νιώσουν την ανθρώπινη γήινη ζωή για να καλύψουν αυτό το κενό της γνώσης των ψυχοπνευματικών των οντοτήτων.

Σημειώστε ότι οι Θείες Οντότητες και ομού οι Πονηρές, χωρίς να ενσαρκωθούν, για έναν Θείο Σκοπό ή για ένα Κακό τοιαύτο, εμφανίζονται συχνά ως κοινοί άνθρωποι μεταξύ των

1.5 Αγία Τριάδα

Δεν υπήρχε τίποτα πριν από τη Δημιουργία εκτός από την Απροσδιόριστη Ενέργεια μέσα στη σκοτεινή Ανυπαρξία.
Αυτή η ενέργεια άρχισε τη Δημιουργία και γι’ αυτόν τον λόγο αποκαλείται Άγνωστη Αρχή Απάντων.
Επειδή δημιούργησε τα πάντα καλείται επίσης Δημιουργός και Πατέρας. Για λόγους ευκολίας καλείται επίσης Θεός επειδή η Άγνωστη Αρχή Απάντων, δεν είναι ούτε ένα όν, ούτε ένα πνεύμα αλλά κάτι ασύλληπτο από την ανθρώπινη διάνοια.
Ένα άλλο όνομα για το Θεό είναι Πρώτη Αιτία επειδή δεν έχει καμία αρχή και κανένα τέλος.

Η Άγνωστη Αρχή Απάντων (Θεός) είναι η υψηλότερη αρχή.

1.4 Φως και Σκότος

Προ της Δημιουργίας των πάντων υπήρχε πυκνό σκότος (Έρεβος).
Ήταν ο Θεός εντός του σκότους;
Όχι!
Ο Θεός ήταν αυτό το Φως αλλά καλύπτονταν από το μανδύα του σκότους εντός της Ανυπαρξίας.
Όταν ο Θεός αφαίρεσε το μανδύα Του, ακούστηκε μέσα στο χάος, και η βαθιά Αυτού φωνή με μια εντολή «Γένοιτο Φως», και έλαμψε ο ήλιος.

Κατόπιν, η Δημιουργία άρχισε όπως περιγράφεται.

Το σκοτάδι παρέμεινε ως ενέργεια και δόθηκε στον Εωσφόρο,

1.3 Τα πολλά στάδια της γης και του ανθρώπου

Ο πρώτος άνθρωπος ήταν στο ίδιο επίπεδο με τα ζώα (όταν πρωτοεμφανίστηκε) και δεν κατείχε ένα καλλιεργημένο πνεύμα ή λογική.
Η μόνη διαφοροποίηση ήταν η μέτρια πονηρία. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι μερικά ζώα, εκείνη την εποχή, ήταν πιο πονηρά από τον άνθρωπο.
Τα ζώα καθοδηγούνταν από το ένστικτο που ήταν πολύ πιο αναπτυγμένο από αυτό του ανθρώπου, αυτός είναι ο λόγος που τα ζώα εμφανίστηκαν στη γη πριν τον άνθρωπο. Εντούτοις, σε κάποια χρονική περίοδο, ο άνθρωπος, λόγω της αναγκαιότητας για αυτοσυντήρηση, χρησιμοποιούσε την παρατήρηση και τη μίμηση, ακονίζοντας την πονηρία του και ανέπτυξε εγκαίρως τις άλλες ικανότητές του για να γίνει το ανώτερο πλάσμα αυτού του κόσμου.

1.2 Οι Επτά ημέρες της Δημιουργίας

Η Παλαιά Διαθήκη γράφει, στο κεφάλαιο σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου, ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα σε επτά (7) ημέρες.

Ο αριθμός 7 (επτά) είναι ο αριθμός της δημιουργίας καθώς επίσης και της καταστροφής.
Αυτό σημαίνει ότι μέσω των συνεχών εναλλαγών δημιουργίας και καταστροφής, μέσα στο άπειρο, εμφανίστηκε ο κόσμος της γης για τη μετάβαση της ανθρωπότητας.

Παρά τις δογματικές αντιλήψεις, ο άνθρωπος ενσαρκώνεται πολλές φορές στη γη για να αγνοποιήσει την οντότητά του.
Αγνοεί αυτές τις φάσεις της εξέλιξης επειδή μόλις κατέλθει στη γη ξεχνά την προηγούμενη ύπαρξη(εις) του - εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις.
Δεν θυμάται όμως ποτέ την ύπαρξή του στον Ουρανό.

1.1 Δημιουργία

Σε μια άχρονη εποχή (περίοδο), που χαρακτηριζόταν ως Ανυπαρξία και σκότος (Έρεβος), τίποτα δεν υπήρχε εκτός από την ατελεύτητη και διάσπαρτη ενέργεια του Θεού (Άναρχος).

Αυτή η Πανταχού Παρόν και Παντοδύναμη Ενέργεια και Φως ενέργησαν για να δημιουργήσουν με ακρίβεια ότι γνωρίζουμε ως Σύμπαν, συμπεριλαμβανομένων των ψυχών των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών, του ύδατος, του πυρός και όλα τα λοιπά δημιουργήματα, απαραίτητα για τον συνδετικό κρίκο που καλείται «Συνεχής Ενέργεια».

Ο Δημιουργός Θεός, ως διάχυτο φως δημιούργησε το σκοτάδι.
Αυτά τα δύο αντίθετα έδωσαν την πρώτη κίνηση στους χαοτικούς ουρανούς.

Εισαγωγή

Ο άνθρωπος έχει χάσει τον προσανατολισμό του.
Δεν γνωρίζει ποιος είναι, από που ήρθε και που πάει.
Έχει κατακλυστεί από θρησκείες, δόγματα, ομάδες, σέκτες και κάθε λογής θεωρίες επιτηδείων που αντί να τον φωτίζουν, τον συσκοτίζουν περισσότερο και τον οδηγούν στην απελπισία και την απόγνωση.

Ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη ούτε από νέες θρησκείες, ούτε από νέα δόγματα.
Έχει όμως την ανάγκη να μάθει την Αλήθεια.
Την αλήθεια για το ποιος είναι, τι είναι, ποιος είναι ο σκοπός της ζωής και που βαίνει.